کد مطلب:212715 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:50
سالم بن مکرم بن عبدالله، ابوخدیجه
شیخ طوسی، در رجالش، او را از اصحاب امام صادق (ع) برشمرده و گوید: سالم بن مكرم، ابوخدیجه، شتربان، از اصحاب حضرت صادق (ع) بوده است. [1] .
و در فهرست گوید: سالم بن مكرم مكنی به «ابوخدیجه» ضعیف است، و كتابی دارد. [2] .
نجاشی فرموده: گفته شده كه سالم بن مكرم بن عبدالله، شتربان، كنیه اش ابوخدیجه بود و امام صادق (ع) كنیه او را ابوسلمه قرار داد. او ثقه است، و از امام صادق (ع) و امام هفتم (ع) روایت می كند، و كتابی دارد كه عده ای از بزرگان از او روایت كرده اند. [3] .
كشی، از محمد بن مسعود روایت كرده كه گفت: از ابوالحسن، علی بن حسن (بن علی بن فضال) سؤال كردم از اسم ابوخدیجه. پاسخ داد: سالم بن مكرم است. گفتم: ثقه است؟ گفت: مردی صالح، و از اهل كوفه، و شتربان بوده؛ و وقتی امام صادق علیه السلام را از مكه به مدینه سوار كرده و برد. [4] .
سالم در اول امر از اصحاب ابی الخطاب بوده كه در مسجد كوفه، به عنوان عبادت، در پای ستون های مسجد می نشتند، و مردم را گواه می كردند، و آنان را به اباحات و پیغمبری ابوالخطاب می خواندند. عیسی بن موسی (عامل منصور دوانیقی در كوفه) دسته ای را فرستاد تا آن ها را كشتند. تمامی آنان كشته شدند، جز سالم كه مجروح در میان كشتگان افتاده بود. همین كه شب شد او از بین ایشان بیرون رفت، و از مرگ بجست، و بعد توبه كرد. [5] .
[ صفحه 224]
در كافی، از ابوخدیجه نقل شده كه امام صادق (ع) فرمود: دروغ بر خدا و رسولش (ص) از گناهان كبیره است. [6] .
و نیز در كافی، از او نقل شده كه امام صادق (ع) فرمود: هر كه حدیث ما را برای سود دنیا خواهد، در آخرت بهره ای ندارد؛ و هر كه آن را برای خیر آخرت جوید، خداوند خیر دنیا و آخرت به او عطا فرماید. [7] .
و در فهرست گوید: سالم بن مكرم مكنی به «ابوخدیجه» ضعیف است، و كتابی دارد. [2] .
نجاشی فرموده: گفته شده كه سالم بن مكرم بن عبدالله، شتربان، كنیه اش ابوخدیجه بود و امام صادق (ع) كنیه او را ابوسلمه قرار داد. او ثقه است، و از امام صادق (ع) و امام هفتم (ع) روایت می كند، و كتابی دارد كه عده ای از بزرگان از او روایت كرده اند. [3] .
كشی، از محمد بن مسعود روایت كرده كه گفت: از ابوالحسن، علی بن حسن (بن علی بن فضال) سؤال كردم از اسم ابوخدیجه. پاسخ داد: سالم بن مكرم است. گفتم: ثقه است؟ گفت: مردی صالح، و از اهل كوفه، و شتربان بوده؛ و وقتی امام صادق علیه السلام را از مكه به مدینه سوار كرده و برد. [4] .
سالم در اول امر از اصحاب ابی الخطاب بوده كه در مسجد كوفه، به عنوان عبادت، در پای ستون های مسجد می نشتند، و مردم را گواه می كردند، و آنان را به اباحات و پیغمبری ابوالخطاب می خواندند. عیسی بن موسی (عامل منصور دوانیقی در كوفه) دسته ای را فرستاد تا آن ها را كشتند. تمامی آنان كشته شدند، جز سالم كه مجروح در میان كشتگان افتاده بود. همین كه شب شد او از بین ایشان بیرون رفت، و از مرگ بجست، و بعد توبه كرد. [5] .
[ صفحه 224]
در كافی، از ابوخدیجه نقل شده كه امام صادق (ع) فرمود: دروغ بر خدا و رسولش (ص) از گناهان كبیره است. [6] .
و نیز در كافی، از او نقل شده كه امام صادق (ع) فرمود: هر كه حدیث ما را برای سود دنیا خواهد، در آخرت بهره ای ندارد؛ و هر كه آن را برای خیر آخرت جوید، خداوند خیر دنیا و آخرت به او عطا فرماید. [7] .
[1] رجال الطوسي، ص 209.
[2] فهرست طوسي، ص 150.
[3] رجال نجاشي، ص 134.
[4] رجال كشي، ص 301.
[5] رجال كشي، ص 301.
[6] اصول كافي، ج 2، باب كذب، ص 254.
[7] اصول كافي، ج 1، باب روزي خوردن از علم، ص 37.